Yılmaz Erdoğan: Banyosu Olmayan Evde Dört Kişi Kaldık

Ahmet Mümtaz Taylan bu Çarşamba Empati’de yakın arkadaşı; oyuncu, direktör, senarist ve şair Yılmaz Erdoğan’ı konuk etti. Yaşanmış öykülerle empati kuran Yılmaz Erdoğan’ın kendi ömrüne dair Ahmet Mümtaz Taylan ile sohbetinden dikkat çeken başlıklar şöyle:

“İSTANBUL’U BİRİNCİ GELDİĞİMDE SEVMEMİŞTİM”

İstanbul‘u birinci geldiğimde sevmemiştim. Ankara’ya mı dönsem diye düşünmüştüm. Sonra arkadaşlar dur oğlum birine aşık olursun falan bir arada gelişir dediler, gerçekten o denli oldu.

“YIKANMAYA 10 GÜNDE BİR HAMAMA GİDİYORDUM”

Yılmaz Erdoğan Empati’de İstanbul’a birinci geldiği vakti anlattı:

İstanbul’da Kocamustafapaşa’da 3-4 arkadaşız, güç bir konutta kalıyoruz. Sıkıntı bir mesken diye geçiyorum orayı, banyosu olmayan zorlukta bir konut. 10 günde bir hamama gidiyoruz, adam bana ‘madenci misin sen, madende mi çalışıyorsun’ dedi keseleyen arkadaş. Sonra burada DSİ ile futbol antrenmanlarına çıkmaya başladım, Üçüncü lige çıkmışlardı o vakit. Okul Ayazağa’da, konut Kocamustafapaşa’da, kulüp Çamlıca’da, tiyatro bir de Beyoğlu’nda başladı. Tiyatroyu görünce, ben bunun peşindeyim dedim.

“RODİN’LE ORTAMIZDA REKABET VAR!”

Yılmaz Erdoğan, Ahmet Mümtaz Taylan’ın “Çocuk sahibi olmak insanı değiştiriyor mu? 2 tane evladın var aslanlar üzere, ne diyorsun kız babalığı oğlan babalığı farklı şeyler di mi bunlar?” sorusuna ise şöyle karşılık verdi:

Farklı. Çocuğun bana yaklaşımı farklı. Senin mahalle arkadaşınla olan rekabetine benzeri, babaya bir şeyi ispat ederken mümkün olan her şeyde babadan uygun yapma isteği var oğlanın. Rodin’le ortamızda bu türlü rekabetçi bir bağ var. Berfin o denli değil, Berfin babacıdır sever, yarışmaz babayla. Berfin’e de futbol öğrettim, çok hoş futbol oynar. Berfin şef, gastronomi ile uğraşıyor. Kız babalığı da erkek babalığı da çok tatlı.