Beşik Durdu...

Şubat 6, 2024 - 04:17 Güncelleme: Şubat 6, 2024 - 01:19

Acı nasıl tarif edilir ki...
Vicdanın sızlaması nasıl anlatılır
Yaşanılan korku nasıl ifade edilir?
Ne kadar anlatsan da az kalır
İçindeki haykırışlar ve paramparça oluşun.
Çok zorlanıyorsun, boğazım düğümleniyor, durmadan ağlamak istiyorsun...
Belki de ne yapacağını hiç bilmiyorsun.
Başa sar tüm her şeyi...
Çok normal uyuduğun bir gece ansızın sabaha karşı yatağından sallanarak uyanıyorsun...
Sanki bir Beşik gibi oysa beşik uyutmaya yarar bu beşik bizi korku dolu bir sabaha uyandırdı...
Yatağından fırladın, ne oluyor?
dedin kendi kendine
Gözün ailende herkes yanında mı?
Ne olacak bize?
Elimiz kolumuz bağlı Kelime-i Şehadet getiriyoruz hep birlikte...
Beşik durdu...
Ailendeki herkes telaşlı bir hazırlık içinde eline ne geldiyse alıyor ve hızlıca iniyorsunuz merdiven basamaklarını...
Komşular kapıda, kimse kimseyi görmüyor. O "can" ki sadece kendi canını ve kendi canından olanlarını görüyor.
Çok şükür çıktın dışarı...
Herkes telaş içinde bir yere sığınıyor o sırada da aklına gelen en yakınlarını tek tek arıyor.
"İnşallah herkes iyidir" diyorsun..
Telefonuna ulaştığın kişilerin iyi olduklarını duyduğunda bi ohh çekip "çok şükür iyiler" diyorsun ailenle birlikte.
Telefonlar televizyonlar haberlerle dolu Son Dakika!!!
Hiç beklenmeyen bir anda Türkiye'nin birçok yerinde "Deprem Yaşandı"
Asla ne tepki vereceğini bilmiyorsun.
Bu çaresizlik çok zor...
Anlatılması imkansız olan bir olay yaşandı
Ne düşüneceğini ne yapacağını hiç bilmiyorsun...
Sığındığın yerden, sıcacık evine dönemiyorsun çünkü "Ya yine olursa? " korkusu saldı seni...
Her şeyi bir kenara bırak
Sabah namazı saatine yakın oldu bu deprem.
Allah hepimizi sabaha, en kıymetli ama asla kıymet verilmeyen sabahına uyandırdı...
Namaz kıldın mı?
Namazı ne zaman kıldın?
Allah'ın hikmetini anladın mı?
Maneviyat dolu bir sürü soru dönüyor kafanda...
Çok korktun.. Ama Korkma!
Çünkü; Göklerin ve Yerin Sahibi kendini bize hatırlattı.
Yaşıyor musun?
Elhamdülillah çok şükür.
Sen yaşarken farklı memleketlerde farklı hayatlar yaşayan insanlar gecesine uyuduğu günün sabahına belki de hiç uyanamadı.
Bazıları yaşadığı binanın, oturduğu evinin altında kaldı ve yardım eli bekliyor...
Asıl en büyük caresizlik bu.
Hiçbir şey yapamamak...
Onlar kendileri için hiçbir şey yapamıyor ama kendileri için çok şey yapılmasını bekliyor...
Günün sonunda biten hayatlar, umutlar hayaller, yaşanmamışlıklar ve keşkeler kalıyor...
Birçok can gitti asıl gidilmesi gereken yere.
Biz buraya emanetiz bunu bir kez daha çok iyi anlamış olduk.
Yaşadığımız hayat geçici,gerçek hayata gitmek için lazım olan ise...
İmanlı bir insan bilinci.