Yeme bozukluğunun gerisinden çocukluk çıktı

Psikiyatrist Prof. Dr. Nevzat Tarhan, yeme bozukluğunda beynin ödül ceza sisteminde değişiklikler ortaya çıktığını belirtti....

Yeme bozukluğunun gerisinden çocukluk çıktı

Psikiyatrist Prof. Dr. Nevzat Tarhan, yeme bozukluğunda beynin ödül ceza sisteminde değişiklikler ortaya çıktığını belirtti.

İSTANBUL (İGFA) – Üsküdar Üniversitesi Kurucu Rektörü, Psikiyatrist Prof. Dr. Nevzat Tarhan, duygusal açlık ve yeme bozukluğu konusunda değerli değerlendirmede bulundu.

Yeme bozukluğunun bir çeşidi olan duygusal açlıkta biyolojik olarak aç olmamasına ve bedenin muhtaçlığı olmamasına rağmen kişinin tıkınırcasına yemek yediğini kaydeden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, burada kişinin neden yediğinin sebeplerinin tespit edilmesi gerektiğini söyledi. Sebebin tespit edilmeden tedavinin mümkün olmayacağını vurgulayan Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Kişi burada duygusal muhtaçlıklarını gidermek istediği için yiyor. Yeme bozuklukları önemli bir formda şu anda hem modernizemin bir nevi sonucu ve kâbusudur.” dedi. Dünyada obezitenin salgın derecesinde olduğunu ülkemizin de bu bahiste ABD ve Suudi Arabistan’ın akabinde üçüncü sırada yer aldığını kaydeden Tarhan, “Yaşam boyunca ortaya çıkan bir durum olan obezite yeme alışkanlıklarıyla ilgilidir. Yeme bozukluğu olan şahıslar yemek yemeyi hayat gayesi üzere görmeye başlıyorlar.” dedi.

Blumia nervozanın ekseriyetle genç kızlarda görüldüğünü kaydeden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, bu hastalığın art planı araştırıldığında ekseriyetle depresyon ve bağlanma bozukluğu olduğunu söyledi. Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Çocukluk devrinde bilhassa anneyle yemek yeme konusunun fazla konuşulduğu, yüceltildiği bir ortamda büyümüşse çocuk yemek yemeyi bir bağlantı biçimi haline getiriyor. ‘Yemek yersem sağlıklıyım ya da memnun olurum. Yemezsem memnun olamam’ stilinde bir davranışa dönüştürüyor. Bu tip yeme bozuklukları onun artık hayatını takip etmeye başlıyor. Doyduğunu hissettiği halde yeniden yiyor. Biraz pişmanlık hissediyor. Sonra gidip onu kusarak çıkartmaya çalışıyor. Hayatı bunun etrafında dönüyor. Araştırıldığı vakit çocukluk travmaları ortaya çıkıyor. Çocuk bu çocukluk travmalarını telafi edemiyor. Patolojik bir davranış ortaya çıkıyor.” dedi.