Kapı Eşiği

Kapı Eşiği

Pervasız gecelerde kapı eşiğinde kaldım sırtıma vuran rüzgarın şiddeti eskimiş kabanımı incitirdi en fazla. Ama asıl üşüyen bedenim değil ruhumdu bir insanın ruhu üşürken ciğeri yanar mı ? 

Cigerimin ateşine damla damla su taşırken, Ruhumu kat kat bedenler,tenler giydirip ısıtmaya çalıştım ne ciğerimin ateşini nede ruhumun üşüyüşüne çare buldum.

Hoş ne zaman seni düşünsem ciğerim ayrı dillenir ruhum ayrı. 

Neden olmayışın bu kadar acıtıyor

Neden hala bu kadar tazesin içimde.

Seni sevmek istemiyorum artık 

Sesini duyar gibi olmak istemiyorum

Bilmediğim bir sokaktan ansızın gelecekmişsin gibi hissetmek istemiyorum.. Yanımda değilsin hiç olmadığın gibi ama neden hep yanımda gibisin? Söyle bana sen hiç kendini kapı eşiğinde hissettin mi ? Bedenin üşürken ciğerin yandı mı?Yüreğime yediremedim belki bu yüzden fazla dolar gözlerim..

Öyle uzaklara dalarsa yine gözlerim

Bilki hala yaşıyorum seni.

Seni kalbime gömerken açacak çiçekleri hesap etmedim..

Ağlama be kadın dedikçe kendime 

İçimde tekrar filizlenişini bilemedim

Ben ağladıkça çiçeklendin 

Ben sus dedikçe büyüdün 

Ah! ben seni gömmüştüm oysa 

Nerden bile bilirdim içimde zakkum çiçeği 

Nerden bile bilirdim elem çiçekleri..